Recensie: http://www.derecensent.nl/pivot/entry.php?id=577
Op 25 oktober 2011 in de namiddag ben ik samen met mijn klas naar het theaterstuk; Dit is alles gaan kijken. Dit vond plaats in de Bozar in Brussel. Mijn verwachtingen lagen enorm hoog. Een eerste reden daarvoor is dat de actrice iemand bekend was en al in verscheidene reeksen heeft meegespeeld. Ten tweede is het een theaterstuk dat de leerkrachten Nederlands dit hadden uitgekozen en dit zal niet zonder reden geweest zijn. Een derde reden was dat ik de recensie van het boek had gelzen en dat die alleen maar positief was.
Deze verwachtingen werden zeker en vast ingevuld. Het stuk was origineel en heel goed gebracht. Ook al stonden ze daar maar met twee, het stuk was duizend keer beter dan een theaterstuk met 10 mensen...
Hieronder vinden jullie mijn objectief theaterverslag:
‘Dit is alles’ is een theaterstuk dat gebaseerd is op een boek van de schrijver Aidan Chambers. Het gaat over een meisje dat zo snel mogelijk ontmaagd wil worden. Uiteindelijk raakt ze zwanger en krijgt ze een kindje. Helaas sterft de moeder bij de geboorte. Tijdens de zwangerschap heeft de moeder heel wat bijgehouden voor het kindje; onder andere een filmpje. Voor dit theaterstuk ga ik vier theatertekens bespreken. De ruimtegestiek gaat na hoe de acteurs de ruimte benutten. Naast de ruimtegestiek bespreek ik ook het licht en de muziek. Deze twee theatertekens spreken voor zich. Als laatste vertel ik wat meer over de mimiek en de gestiek van de acteurs. Hoe zijn de gelaatsuitdrukkingen en de bewegingen van de acteurs?
Ten eerste zal ik de ruimtegestiek bespreken. Dit theaterteken gaat na hoe de acteurs de ruimte benutten. Het podium werd volledig benut door de acteurs. Ze gebruikten heel het podium door middel van het decor. Achteraan hing een muur van hout en daarachter maakte de moeder de filmpjes voor haar kindje. Dit werd afgebeeld op de muur zelf. Links op het podium stond een piano dat een blikvanger was. Daar zat voornamelijk de acteur. Rechts op het podium lagen enkele persoonlijke spullen, waar vooral de actrice was. Dus zowel helemaal achteraan als helemaal rechts of links werd het podium gebruikt.
Daarnaast was het licht een theaterteken die ik graag zou bespreken. Met het licht werd opvallend veel gespeeld. Het licht accentueerde vooral de stille momenten. Op een gegeven moment, op het einde, was de actrice ‘dood’ en werd zij geaccentueerd door middel van een spotlight dat op haar gericht was. Ook het moment wanneer de acteur op de piano speelde, scheen er een licht op hem.
Muziek is een derde theaterteken die zeker en vast te bespreken valt. Naast hun stemmen werd er ook gebruik gemaakt van muziek. Een eerste voorbeeld is om de omgeving te benadrukken. Als de acteurs in het bos aan het wandelen waren, hoorden we op de achtergrond de geluiden van het bos. Naast deze geluiden, stond er ook een piano op het podium. Deze werd vooral bespeeld door de acteur. Dit accentueert de stillere momenten in het theaterstuk.
Ten laatste bespreek ik de mimiek en de gestiek van de acteurs. Dit gaat over de gezichtsuitdrukkingen en de bewegingen van de acteurs. De bewegingen waren over het algemeen rustig. Op het einde wanneer de actrice woede uitstraalde zag ik dat zowel aan haar mimiek als haar gestiek. Haar wenkbrauwen waren gefronst. En ze stampte met haar benen op de grond, waardoor het duidelijk was dat ze kwaad was.
Hieruit kunnen we concluderen dat de acteurs de ruimte goed benutten. Het licht accentueert de stille, rustige momenten. Ook de muziek zorgde voor rust en stilte. Daarbij denken we aan de piano. Ten slotte was de mimiek en de gestiek van de acteurs over het algemeen rustig en niet te overdreven.
Tot de volgende!
Ingangsticket.
